پرش به محتوا

اسرائیل و سلاح‌های کشتار جمعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگ‌افزار کشتارجمعی
بر حسب گونه
بر حسب کشور
پروتکل الحاقی
پیمان‌ها و معاهده‌ها

اسرائیل دارای سلاح‌های کشتار جمعی دانسته شده و یکی از چهار کشور دارای سلاح هسته‌ای به‌شمار می‌رود که پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) را به رسمیت نشناخته است.[۱][۲] دفتر ارزیابی فناوری کنگره آمریکا اسرائیل را به عنوان کشوری دارای قابلیت‌های جنگ‌افزار شیمیایی و یک برنامه جنگ‌افزارهای بیولوژیک تهاجمی اعلام‌نشده ضبط کرده است.[۳] اسرائیل با استفاده از سیاست ابهام‌آفرینی تعمدی، رسماً داشتن جنگ‌افزار هسته‌ای را نه رد کرده و نه تأیید.[۴]

سلاح‌های هسته ای[ویرایش]

اعتقاد بر این است که اسرائیل تا سال ۱۹۶۷ میلادی دارای قابلیت تسلیحات هسته‌ای عملیاتی بود و تولید انبوه کلاهک‌های هسته‌ای بلافاصله پس از جنگ شش روزه انجام شد.[۵] کارشناسان ذخایر تسلیحات هسته ای اسرائیل را از ۶۰ تا ۴۰۰ عدد تخمین زدند.[۶][۷][۸] همچنین گزارش شده است که اسرائیل دارای طیف گسترده‌ای از سیستم‌های مختلف، از جمله بمب‌های نوترونی، سلاح‌های هسته ای تاکتیکی، و بمب‌های اتمی چمدان است.[۹]

در ۵ نوامبر ۲۰۲۳، در بحبوحه جنگ ۲۰۲۳ اسرائیل و حماس، آمیهای الیاهو، وزیر میراث فرهنگی، اظهار داشت که استفاده از سلاح اتمی در تهاجم اسرائیل به نوار غزه می‌تواند «یکی از احتمالات» باشد. او نه عضو کابینه امنیتی بود و نه در کابینه جنگ، و متعاقباً از جلسات کابینه تعلیق شد.[۱۰]

سلاح‌های شیمیایی[ویرایش]

اسرائیل کنوانسیون تسلیحات شیمیایی (CWC) را امضا کرده اما تصویب نکرده است.[۱۱] در سال ۱۹۸۳ گزارشی توسط سیا اعلام شد که اسرائیل، پس از اینکه «خود را در محاصره کشورهای عربی خط مقدم با قابلیت‌های CW در حال توسعه یافت، به‌طور فزاینده‌ای از آسیب‌پذیری خود در برابر حمله شیمیایی آگاه شد… برنامه‌ای برای آماده‌سازی جنگ شیمیایی در مناطق تهاجمی و حفاظتی انجام داد. … در اواخر سال ۱۹۸۲ یک مرکز احتمالی تولید عامل اعصاب CW و یک مرکز ذخیره‌سازی در منطقه ذخیره‌سازی حساس دیمونا در صحرای نقب شناسایی شد.[۱۲][۱۳] همچنین گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است یک برنامه تسلیحات شیمیایی در مؤسسه تحقیقات بیولوژیکی اسرائیل (IIBR[۱۴]) در نس زیونا مستقر باشد.[۱۵]

سلاح‌های بیولوژیکی[ویرایش]

بر اساس دفتر ارزیابی فناوری کنگره ایالات متحده، اسرائیل مظنون به توسعه توانایی جنگ بیولوژیکی تهاجمی است.[۱۶] اسرائیل یکی از امضاکنندگان کنوانسیون سلاح‌های بیولوژیکی (BWC) نیست.[۱۷] فرض بر این است که مؤسسه تحقیقات بیولوژیکی اسرائیل در نس زیونا واکسن‌ها و پادزهرهایی را برای جنگ‌های شیمیایی و بیولوژیکی تولید می‌کند.[۱۸] به‌طور کلی توافق شده است که اسرائیل انباری از سلاح‌های شیمیایی ندارد. حدس زده می‌شود که اسرائیل توانایی فعالی برای تولید و انتشار تسلیحات بیولوژیکی، احتمالاً در نتیجه برنامه بسیار پیچیده دفاع زیستی خود، حفظ می‌کند.[۱۹][۲۰] اسرائیل اقداماتی را برای تقویت مقررات کنترل صادرات خود در زمینه بیوتکنولوژی‌های دوگانه انجام داده است.[۱۹] اسرائیل قبلاً جنگ بیولوژیکی را در عملیات سال ۱۹۴۸ انجام داده است.[۲۱]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ «Israel rejects call to join anti-nuclear treaty» (به انگلیسی). Reuters. MAY 30, 2010. دریافت‌شده در 2018-05-01. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  2. ↑ Gillis, Melissa (October 2017). Disarmament: A Basic Guide (PDF) (به انگلیسی) (4 ed.). Office for Disarmament Affairs New York: United Nations. pp. pp 26-30. Retrieved 1 May 2018. {{cite book}}: |صفحات= has extra text (help)
  3. ↑ http://www.princeton.edu/~ota/disk1/1993/9341/9341.PDF
  4. ↑ Cimbala, Stephen J. (January/February 1986). "Superpower strategies". Society (به انگلیسی). Springer-Verlag. 23 (2): 43-51. doi:10.1007/BF02695888. {{cite journal}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  5. ↑ "Proliferation of Weapons of Mass Destruction: Assessing the Risks" (PDF). U.S. Congress Office of Technology Assessment. August 1993. OTA-ISC-559. Retrieved December 9, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  6. ↑ "Israel's Nuclear Weapon Capability: An Overview". Archived from the original on April 29, 2015. Retrieved May 3, 2015.
  7. ↑ Toukan, Abdullah, Senior Associate; Cordesman, Anthony H. , Arleigh A. Burke Chair in Strategy. "Study on a Possible Israeli Strike on Iran's Nuclear Development Facilities" (PDF). Center for Strategic and International Studies. Archived from the original (PDF) on April 17, 2009. Retrieved April 2, 2015.
  8. ↑ Brower, Kenneth S. , “A Propensity for Conflict: Potential Scenarios and Outcomes of War in the Middle East,” Jane's Intelligence Review, Special Report no. 14, (February 1997), 14-15.
  9. ↑ Hersh, Seymour M. The Samson Option: Israel's Nuclear Arsenal and American Foreign Policy. New York: Random House, 1991. شابک ‎۰−۳۹۴−۵۷۰۰۶−۵ p.220
  10. ↑ https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/far-right-minister-nuking-gaza-is-an-option-population-should-go-to-ireland-or-deserts/ [bare URL]
  11. ↑ United Nations Treaty Collection. Convention on the Prohibition of the Development, Production, Stockpiling and Use of Chemical Weapons and on their Destruction بایگانی‌شده در آوریل ۷, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine. Accessed January 14, 2009.
  12. ↑ Matthew M. Aid (September 10, 2013). "Exclusive: Does Israel Have Chemical Weapons Too?". Foreign Policy. Retrieved March 17, 2018.
  13. ↑ "1NIE on Israeli Chemical Weapons". scribd.com.
  14. ↑ IIBR, IL, archived from the original on November 15, 2012.
  15. ↑ Cohen, Avner. "Israel and Chemical/Biological Weapons: History, Deterrence, and Arms Control" (PDF). Archived from the original (PDF) on June 11, 2009. Retrieved April 27, 2010.
  16. ↑ "Proliferation of Weapons of Mass Destruction: Assessing the Risks" (PDF). U.S. Congress Office of Technology Assessment. August 1993. OTA-ISC-559. Retrieved December 9, 2008. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  17. ↑ "Membership of the Biological Weapons Convention". United Nations Office At Geneva. Retrieved March 12, 2011.
  18. ↑ "Nes Ziyyona". GlobalSecurity.org. April 28, 2005. Retrieved February 11, 2007. Israel is believed to have the capacity to produce chemical warfare agents, and probably has stocks of bombs, rockets, and artillery shells. Public reports that a mustard and nerve gas production facility was established in 1982 in the Dimona restricted area are apparently erroneous. Israel is also probably poised to rapidly produce biological weapons, though there are no public reports of currently active production effort or associated locations. …Israel's primary chemical and biological warfare facility is at Nes Ziyyona [Noss Ziona], near Tel Aviv. The Israeli Institute for Bio-Technology is believed to be the home of both offensive and defensive research.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ "Arms Control and Proliferation Profile: Israel | Arms Control Association". www.armscontrol.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-03.
  20. ↑ Normark, Magnus; Anders Lindblad; Anders Norqvist; Björn Sandström; Louise Waldenström (December 2005). "Israel and WMD: Incentives and Capabilities" (PDF). FOI. p. 38. Archived from the original (PDF) on February 8, 2007. Retrieved February 11, 2007. Israel does not stockpile or produce BW in large-scale today. However, we assess that Israel has a breakout capability for biological weapons and also CW, i.e. the knowledge needed to implement theoretical knowledge into the practical management of production and deployment of CBW. The knowledge base would be the one that was built during the 1950s and 1960s where today’s advanced research can be used to upgrade potential BW and CW agents and their behaviour in the environment. We have not found any conclusive evidence that show that Israel’s offensive programs still remain active today.
  21. ↑ "'Place the Material in the Wells': Docs Point to Israeli Army's 1948 Biological Warfare". Haaretz.
برگرفته از «https://fa.chped.com/w/index.php?title=اسرائیل_و_سلاح‌های_کشتار_جمعی&oldid=39749768»